บทละครเรื่อง “ตาเงาะ” ตีพิมพ์ลงวิทยาจารย์ในปี พ.ศ. 2468 เป็นบทละครที่มีท่วงทำนองแตกต่างจากบทละครสามเรื่องก่อนหน้านี้ที่ท่านเขียนลงวิทยาจารย์และนำมาเล่นที่สามัคยาจารย์สมาคม อันที่จริง ผลงานของท่านในวัยหนุ่ม ทั้งบทละคร บทกวี และเรื่องสั้น ล้วนมีท่วงทำนองชวนหัว และอาจแทรกความรู้ ความคิดที่เป็นสากลหรือสมัยใหม่ แต่สำหรับ “ตาเงาะ” นี้ จัดเป็น melodrama ที่หนักแน่น ไม่มีความชุลมุนชวนหัวแต่อย่างใด แม้จะมีแทรกบทพูดชวนขันบ้างก็เป็นส่วนน้อย
บทละครเรื่อง “ตาเงาะ” นี้ “แปลง” มาจากเรื่อง “Dan’l Druce, Blacksmith” บทละครชิ้นเอกของ ของ W. S. Gilbert ซึ่งเปิดการแสดงครั้งแรกที่มหานครลอนดอนเมื่อวันที่ 11 กันยายน ค.ศ. 1876 โดยได้ดัดแปลงเนื้อหาบางส่วนให้เป็นแบบไทยๆ กล่าวถึงบุญและกรรมของบุคคล
ต้นฉบับของบทละครเรื่อง “ตาเงาะ” นี้หาได้ยาก จึงได้นำฉบับที่ตีพิมพ์โดยองค์การค้าของคุรุสภาเมื่อปี พ.ศ. 2504 มาพิมพ์ใหม่เพื่อเผยแพร่